روز های چگال

وقتش رسیده که با جسدی روبرو شوم که نامش سمیراست

و سمیرای زنده ای از آن بیرون کشم

همچون پوسته ای که خودم خشکاندمش

و دیگر بر تن ام جایی ندارد و میگذارمش و میروم

سمیرای مرده ام را در گذشته تدفین میکنم

و سمیرای جدیدی را متولد خواهم کرد

قدم نو رسیده ام مبارک